Dat gevoel, van intens ergens in op gaan en de tijd helemaal vergeten. De eerste stap zetten, en dan nog een en nog een en voor je het weet de ideeën gaan stromen.
En als je dan opkijkt, als een kind vol verwondering en met rode konen, tot de ontdekking komt dat je iets hebt gecreëerd. Een idee hebt uitgewerkt, een nieuw ding hebt bedacht of iets met je handen hebt gemaakt.
Glimmend van trots en vol van geluk wil je dat het liefst met iedereen om je heen delen.
Misschien ken je dit gevoel wel. Van je werk, of juist niet… Van je werk als vrijwilliger of van iets wat je het liefste doet in je vrije tijd. Hoe gaaf zou het zijn als je dit elke dag zou voelen? ‘Ah, wel nee…’ en je wuift het snel weer weg, ‘dat kan toch niet.’
Ook ik ken dit gevoel. Het gebeurt mij als ik aan het schrijven ben. Als ik door een beeld of een opmerking wordt geraakt. En dat gevoel, die inspiratie vervolgens als een pot op het vuur langzaamaan gaat pruttelen. Totdat het kookpunt is bereikt, ik mijn laptop open klap en de woorden uit mijn vingers stromen.
De laatste maanden borrelt ook een ander gevoel steeds meer in mij op. Een gevoel van… wat zou ik graag meer mensen willen bereiken….wat zou ik graag hiermee mijn geld willen verdienen… wat zou ik graag…
Het punt is, als je je wensen en dromen zo de lucht in gooit, het zo maar kan gebeuren dat je antwoord krijgt. Dat je droom aanbelt bij je voordeur en vraagt om binnen te komen. Wat zou jij dan doen? Duik je weg en doe je alsof je niet thuis bent? Doe je de deur open, kijkt er even naar en gooi je de deur weer dicht? Of…durf jij de deur open te doen en in gesprek te gaan?
Voor die keuze sta ik nu. Mijn droom heeft zich gemeld en belde aan.
Het voelt wel een beetje als het verhaal van ‘A Christmas Carrol’, waarin Ebenezer Scrooge bezoek krijgt van drie geesten en de kans krijgt om zijn verleden achter te laten en een andere keuze voor zijn toekomst te maken.
Nou voel ik mij geen Scrooge hoor! Verre van dat, maar de rest van het verhaal klopt toch wel aardig. Ook ik sta voor de keuze om mijn leven radicaal te veranderen. Hoewel het in mijn geval geen geesten zijn die op bezoek komen, maar noem ik ze engelen. En zijn het er geen drie, maar zelfs vier! De vier engelen van de Academie voor de Ondernemer.
De engel van het ‘ondernemersverleden’. Die laat zien welke bagage in het verleden is verzameld en die nu in de weg staat om te kiezen voor de droom.
De engel van het ‘ondernemersheden’. Die helpt om te zien waar je nu staat en hoe je dat gevoel, die droom meer tastbaar kan maken en in woorden en concrete doelen kan gieten.
En de twee engelen van de ‘ondernemerstoekomst’. Die samen die toekomst echt vorm gaan geven met behulp van de digitale middelen die er in deze wereld zijn.
Ik heb ze binnen gelaten, die engelen. En dus ook mijn droom .
Als gastblogger voor de Academie neem ik je de komende tijd mee op mijn avontuur.
Tot snel!
Linda van der Kwast schrijft op haar eigen blog “The Blue Butterfly” over persoonlijke ontwikkeling, relaties en bewust leven. Zij wil met haar liefde voor haar medemens én haar passie voor het schrijven graag zoveel mogelijk mensen bereiken. Het is dan ook haar droom om van het schrijven haar beroep te maken. En wij mogen haar helpen die droom waar te maken!